In 2013 opende ik mijn mini “studio” in de garage van mijn ouders. Hier kon ik met moeite 4 personen kwijt. Met de vele aanvragen voor familiefoto’s in de studio begon de zoektocht naar een grotere (echte) studio.
Waar ik eerst in een garagebox een studio dacht te maken, werd ik gewezen op dit pand. Dit was het! Na een grote schoonmaak, liters verf en vele auto’s vol spullen kon op 8 juli de studio officieel geopend worden.
Vandaag is dat dus alweer 5 jaar geleden. Dichter Paul Borggreve opende officieel mijn nieuwe studio met dit speciaal voor dit moment geschreven gedicht:
Een geslaagd portret
Het duurt maar een miniem stukje leven,
moment van licht en lens tussen duisternis,
nu lachen, dat is wat een foto is,
een eeuwigheidje van heel even.
De sluitertijd straalt vanaf de wand
ogen die steeds naar de camera staren
hooguit wat vergelen door de jaren
maar nooit door oud en rimpel overmand.
Foto’s afgedrukt en opnieuw geschoten
bewogen, gekoesterd, daarna verscheurd,
gepimpt, gewist alsof nooit gebeurd,
je gezin in megapixels gegoten.
De bruiloft, het huisdier, de taart, het kind
in het album bij de thee voor het eten,
slingert tussen kranten dan vergeten
dat je veel later in de kast weer vindt.
Je gaat zitten, bladert en mijmert even,
die seconde flitslicht, die lachende mond
en een fotograaf die haar vaak verstond:
dat was de mooiste tijd van mijn leven…